Zawartość
- Owczarek kataloński: pochodzenie
- Owczarek kataloński: charakterystyka
- Owczarek kataloński: osobowość
- Owczarek kataloński: opieka
- proboszcz kataloński: edukacja
- proboszcz kataloński: zdrowie
O owczarek kataloński jest jednym z najbardziej cenionych i cenionych psów przez tych, którzy cieszyli się jego towarzystwem i obecnością. Ten futrzany towarzysz jest bardzo lojalny i bez wątpienia jeden z najlepszych owczarków na świecie, nie tylko ze względu na swoją inteligencję i umiejętności, ale także ze względu na swój stabilny i wierny charakter.
Jeśli myślisz o adopcji owczarka katalońskiego, bardzo ważne jest, aby przeczytać ten arkusz PeritoAnimal, aby poznać jego cechy, osobowość i wiedzieć, jaka opieka jest potrzebna, aby był szczęśliwy. Wśród nich wyróżnia się pielęgnacja włosów i codzienne ćwiczenia, które są dla tej rasy fundamentalne.
Źródło- Europa
- Hiszpania
- Grupa I
- Rustykalny
- muskularny
- pod warunkiem, że
- zabawka
- Mały
- Średni
- Wspaniały
- Ogromny
- 15-35
- 35-45
- 45-55
- 55-70
- 70-80
- ponad 80
- 1-3
- 3-10
- 10-25
- 25-45
- 45-100
- 8-10
- 10-12
- 12-14
- 15-20
- Niski
- Przeciętny
- Wysoka
- Zrównoważony
- Nieśmiały
- Towarzyski
- bardzo wierny
- Inteligentny
- Aktywny
- Delikatny
- Posłuszny
- Dzieci
- Domy
- wędrówki
- Pasterz
- Nadzór
- Sport
- uprząż
- Przeziębienie
- Ciepły
- Umiarkowany
- Długo
- Gładki
- Ciężko
- gruby
Owczarek kataloński: pochodzenie
Znaczna część historii związanej z owczarkiem katalońskim jest nieznana. wiadomo, że tak jest bardzo stara rasa i szacuje się, że pochodzi od psów przywiezionych przez rzymskich zdobywców z Półwyspu Iberyjskiego około 150 rpne
Lokalne psy z regionu skrzyżowałyby się z szybszymi psami noszonymi przez armię rzymską (nie z dużymi molosami, których używali do wojny) i dałyby początek różnym europejskim rasom.
Przez wieki pasterz kataloński cieszył się w Katalonii wielką popularnością dzięki swoim wielkim cnotom pasterza i stróża. Jednak rasa straciła wielu swoich wielbicieli po II wojnie światowej, zbliżając się do krawędzi wymarcia. Na szczęście w latach 70. grupa hodowców rozpoczęła program odzyskania rasy. Dziś jest to rzadki pies w większości części świata, ale populacja owczarków katalońskich rośnie powoli, ale stopniowo.
Owczarek kataloński: charakterystyka
Ciało tego psa jest nieco dłuższe niż wysokie, w stosunku długości do wysokości do przekroju wynoszącym 9:8. On jest także silny i umięśniony, ale nie jest ciężki. Całościowe wrażenie, jakie daje, to siła i zwinność. Nogi są mocne i muskularne, zdolne pokonywać duże odległości.
Głowa jest mocna i ma szeroką podstawę, choć jest nieco dłuższa niż szersza. Nos jest czarny i prosty. Oczy są okrągłe i ciemne. Są bardzo wyraziste, wyglądają wesoło i inteligentnie, choć czasem trudno je dostrzec za gęstym futrem, które na nie opada. Uszy osadzone wysoko, trójkątne, cienkie i zakończone.
Ogon owczarka katalońskiego może występować w dwóch odmianach. W niektórych jest długa, przewyższa staw skokowy. U innych psów jest krótki, ma długość poniżej 10 centymetrów.
Piękne futro tych psów jest długi i szorstki i może być proste lub lekko faliste. Owczarki katalońskie mają obfity podszerstek na całym ciele, ale szczególnie w tylnej części ciała. Na głowach mają obfite włosy, które tworzą brodę, wąsy, kok i brwi.
Futro tych psów wygląda na jeden kolor, gdy patrzy się na nie z daleka, ale gdy przyjrzysz się im z bliska, zobaczysz, że kolor jest określony przez kombinację różnych odcieni. Podstawowe kolory wynikające z tych kombinacji to: żółtawy, piaskowy i szary. Czasami kombinacja tych kolorów, z daleka, wydaje się być czarno-brązowa.
Zmiana sierści jest u tej rasy bardzo ciekawa, ponieważ odbywa się w dwóch etapach. Owczarek kataloński najpierw zmienia włosy na przedniej połowie ciała, a następnie na tylnej połowie. Tak więc przez jakiś czas wygląda na to, że był to pies o dwóch różnych włosach lub dwa szczenięta zjednoczone w tym samym ciele.
Owczarki katalońskie to psy średniej wielkości. Wysokość w kłębie u samców waha się od 47 do 55 centymetrów, a u samic od 45 do 53 centymetrów. Idealna waga nie jest podana w standardzie rasy FCI, ale te psy na ogół ważą od 20 do 27 funtów.
Owczarek kataloński: osobowość
To jest bardzo wierny i kochający pies, ale trochę z rezerwą wobec obcych. Jak większość owczarków, owczarek kataloński jest bardzo inteligentny, odważny, stabilny, czujny i pracowity. Również twój instynkty pasterskie są tak silni, że mają tendencję do prowadzenia stada nawet bez przewodnictwa pasterza.
Wewnątrz domu kataloński pies owiec jest bardzo spokojny i spokojny: pokocha, że go myjesz, uważasz i spędzasz długie godziny w pogodnym spokoju. Jest bardzo wdzięcznym, słodkim i wyrozumiałym psem, bardzo zręcznym i empatycznym. Jednak gdy chodzimy z nim na spacery, jest aktywny i ma przytłaczającą osobowość, jest naprawdę bardzo zwinny. chociaż ogólnie stworzyć specjalną więź z jednym członkiem rodziny zachowuje się bardzo dobrze z dorosłymi i dziećmi. Zwłaszcza w przypadku mniejszych, ten pies jest niezwykle ostrożny, opiekuńczy i wierny.
Chociaż wiele osób używa tego wspaniałego psa jako narzędzia pracy, owczarek kataloński naprawdę go potrzebuje. aktywna rodzina który oferuje dużo zabawy i praktyki ćwiczeń oraz aktywności fizycznej. Jak wspomnieliśmy wcześniej, owczarek australijski jest psem podejrzliwym wobec obcych i nawet bez treningu jest doskonałym psem alarmowym, który ostrzeże nas przed przybyciem każdego intruza. Ma potężną korę.
Owczarek kataloński: opieka
Pielęgnacja włosów owczarka katalońskiego muszą być częste i rygorystyczne, w przeciwnym razie mogą pojawić się nagromadzone sęki i brud. Idealnie, szczotkuj od 4 do 5 razy w tygodniu ostrożnie, starając się dotrzeć do wszystkich obszarów. Polecamy szukać pędzla z grubymi, oddzielnymi metalowymi szpilkami.
Kąpiel nie powinna być częsta, ponieważ usuwa naturalny tłuszcz ochronny ze skóry. Dla tego, kąpiel co dwa miesiące lub gdy jest naprawdę brudny, najlepiej nadaje się. Podczas kąpieli możemy skorzystać z okazji, aby z niezwykłą starannością i delikatnością przyciąć włosy w niektórych obszarach (np. oczy). Pomoże to zachować piękny wygląd. Nie zapominaj, że jeśli nie wiesz, jak to zrobić dokładnie, idealnym rozwiązaniem jest udanie się do profesjonalisty.
Jeśli nie mieszkasz w środowisku wiejskim, w którym ten pies może rozwijać umiejętności odziedziczone po naturze, pasterstwie, musimy zapewnić mu różne i różnorodne zajęcia, aby mógł spalić nagromadzoną energię. Na początek podstawowe będzie umożliwienie mu przynajmniej trzy długie spacery w którym gdzie? 10 minut dziennie być bez kołnierza.
Bardzo pomocne jest również wykonywanie aktywnych ćwiczeń przynajmniej raz lub dwa razy w tygodniu. Agility, canicross lub inne ćwiczenia dla dorosłych psów to doskonały sposób na utrzymanie mięśni tego psa oraz pobudzenie psychiczne i fizyczne. Nigdy nie wolno nam zapominać, że sport ma fundamentalne znaczenie dla tej rasy, jeśli okaże się, że nie możesz dać jej wszystkich tych czynności, lepiej wybierz psa bardziej zrelaksowanego i spokojnego.
Pomimo potrzeb związanych z ćwiczeniami, te psy mogą dobrze przystosować się do życia w mieszkaniu, o ile mają wystarczającą ilość ruchu. Są idealnymi zwierzętami domowymi dla dynamicznych osób, które preferują częste ćwiczenia.
proboszcz kataloński: edukacja
Będąc naturalnie zarezerwowanym dla nieznajomych, owczarek kataloński musi być uspołeczniony od najmłodszych lat. z ludźmi jak z psami i innymi zwierzętami. W przeciwnym razie kataloński pastor może zacząć przejawiać lękliwe, antyspołeczne, a nawet agresywne zachowanie z powodu strachu. Dlatego tak ważna jest socjalizacja i trening.
Z drugiej strony jego umiejętność uczenia się nowych rzeczy pozwala mu łatwo zrozumieć nakazy posłuszeństwa. Twój inteligencja i umiejętności sprawiają, że jest idealny dla tych, którzy uwielbiają pracować nad edukacją i szkoleniem psów, które zawsze powinny opierać się na pozytywnym wzmocnieniu lub użyciu klikera. Nigdy nie powinniśmy karać ani maltretować tej rasy, ponieważ są to psy wrażliwe.
proboszcz kataloński: zdrowie
wyścig niezbyt podatny na choroby dziedziczna, ale musi otrzymać niezbędną opiekę weterynaryjną. Ważne są szczepionki i częste badania. Poza tym dobrze jest wyszkolić psa, aby można go było sprawdzić, ponieważ jego gruba sierść może ukryć niektóre rany.